20 sto letni wychowanek Gronika Gronków dwukrotnie był zawodnikiem Watry Białka Tatrzańska. Ale po kolei. Jak większość zawodników swoje pierwsze piłkarskie kroki rozpoczynał w klubie z rodzinnej miejscowości. W Groniku był wyróżniającym się juniorem. W wieku 16 lat przeniósł się do rywala "zza miedzy" Dunajca Ostrowsko, oczywiście do sekcji seniorów. Po roku występów w podhalańskiej A klasie za sprawą ówczesnego trenera Roberta Ziętary i prezesa Andrzeja Rabiańskiego przeniósł się do V ligowej Watry. Niestety spędził u nas tylko pół roku. Mimo że nie można było mu odmówić ambicji i chęci do gry to jednak wtedy Watra potrzebowała napastnika który będzie bramkostrzelny a trudno wymagać od młodego gracza wchodzącego dopiero w realia dorosłej piłki żeby wziął na swoje barki ciężar zdobywania bramek w każdym meczu. Paweł postanowił powrócić do Dunajca Ostrowsko, co z perspektywy czasu okazało się strzałem w 10! W A klasie grał przez rundę jesienną i bezapelacyjnie był najlepszym zawodnikiem Dunajca. W sezonie 2007/08 pojawiła się okazja ponownej gry w Watrze. Sam wspomina:
"To był przypadek, ale dobrze że tak się stało. Nie żałuję tamtej decyzji"
Tym razem był już wystawiany w środku pola. Wystarczyło parę pierwszych spotkań ligowych aby Paweł wywalczył sobie stale miejsce w wyjściowej jedenastce drużyny z Białki. Młody zawodnik (rocznik 1990) pasował do koncepcji budowania młodej, perspektywicznej drużyny. Z Watrą wywalczył i Puchar Polski na szczeblu OZPN Nowy Sącz co było historycznym wydarzeniem dla białczańskiego klubu. Mimo spadku do okręgówki tak jak większość zawodników postanowił pozostać i walczyć o powrót do V ligi. Obecnie jest wiodącą postacią ekipy która wywalczyła ów awans. Kibice mówią:
"Tak jak Zidane miał swojego Makalele tak Rabiański ma swojego Janasika"
Sympatyczne lecz z zachowaniem odpowiednich proporcji - prawdziwe. Wszyscy kibice cenią zadziorność, waleczność i chęć do gry tego zawodnika. Skutecznie odciąża on w defensywie grającego prezesa Andrzeja Rabiańskiego. Szczególnie mocną stroną popularnego "Janasa" jest gra głową. Mimo niskiego wzrostu dużo bramek zdobył właśnie dzięki doskonałym wykańczaniu akcji głową.Biega za dwóch, nieraz nawet za trzech. Inni zawodnicy to cenią gdyż naprawia ich błędy, ale za to do furii doprowadza trenera gdyż ten chciałby aby "Janas" trzymał się swojej pozycji. Ale zakazać Pawłowi biegać czy walczyć to tak jakby zakazać psu szczekać :) Dobry duch zespołu, mobilizujący wszystkich do gry, nawet mimo straconej bramki. Jak wszystkich zawodników zapytałem również i Pawła jak widzi swoją najbliższa piłkarską przyszłość:
"Obecnie chcę awansować z Watrą do IV ligi i na tym się koncentruję. Nie wybiegam dalej w przyszłość"
Jeżeli Paweł utrzyma formę do końca sezonu to możemy być spokojni o środek boiska
